Op het water is Clemens geen vreemde. Hij zeilt al vanaf zijn zesde en heeft al jaren een eigen zeilboot. Daarnaast werkt hij in een grote watersportwinkel in Almere. Maar accu’s, geeft hij meteen toe, daar weet hij het fijne niet van.
Daarin is Clemens zeker niet de enige. Op boten maken we steeds meer gebruik van accu’s, maar wordt dit niet altijd even zorgvuldig gedaan. Accu’s raken beschadigd of worden overbelast door te veel apparaten die stroom aan boord verbruiken. Clemens kwam hier achter op een heel nare manier.
Vies geurtje
Het is 12 augustus 2021 wanneer Clemens samen met zijn vriendin Liesbeth een tochtje maken met hun zeilboot. Ze leggen aan bij Hindeloopen in Friesland om te overnachten en besluiten om op een terrasje een biertje te drinken.
De boot wordt aan de walstroom gelegd en Clemens loopt nog even wat dingetjes na op zijn boot voordat ze vertrekken. Ineens valt hem een vies geurtje op. “Ik vroeg aan mijn vriendin of ze toevallig ergens een zak met een nat zwempak had laten liggen. Of dat ze misschien naar de wc was geweest.” Dat laatste is namelijk niet de bedoeling als je al in de haven ligt. Maar dit was allemaal niet het geval en de twee laten het geurtje voor wat het is.
Als ze terugkomen van het terras, stinkt de boot nog steeds. “Toen rook het toch een beetje à la rotte eieren. Dus ben ik nog een keertje de wc en koelkast gaan inspecteren, maar kon de oorzaak niet vinden.”
Totdat hij merkt dat de bank in de kajuit gloeiend heet is. “Daaronder trof ik twee borrelende accu’s en kwam de zwavelgeur veel sterker naar boven.”
Toch maar even bellen…
Clemens schakelt onmiddellijk de accu’s uit en gaat van de walstroom af. Alle ramen en luiken van het schip worden opengezet en na de schrik, komen ze tot rust in de kuip. Zijn vriendin probeert zijn zorgen te kalmeren en dat door goed te luchten de geur vanzelf wel wegtrekt. Toch voelt Clemens zich er niet prettig bij. Die avond zouden ze namelijk overnachten op de boot.
Clemens gaat online zoeken en komt enkele schokkende verhalen tegen van kapotte accu’s en afgebrande boten. Bij accu’s die overbelast of beschadigd zijn, kan zwavelstofsulfide (H2S-gas) ontstaan. Het gas staat vooral bekend om de rotte eieren geur. Bij hoge concentraties kun je bewusteloos raken en zelfs plotseling overlijden. Er kan brand op de boot ontstaan en in het ergste geval is er kans op ontploffingsgevaar.
Voor de zekerheid belt Clemens de brandweer zonder spoed. Toen hij vertelde wat er aan de hand was, werd gevraagd of er nog mensen aan boord waren.
“Ja hoor, we zitten in de kuip.”
“Meteen van boord!” luidde het antwoord van de meldkamer. In een mum van tijd kwam de brandweer aan in een grote brandweerwagen.
“Acht brandweerlieden,” weet Clemens nog te herinneren. “Ze gingen in de weer met allerlei meters. De metingen van koolmonoxide en waterstofsulfide waren veel te hoog.”
Na een dubbele check met een gevoeligere meter, ging de brandweer aan de slag. “Een grote ventilator werd erbij gehaald om de boot te ontluchten,” vertelt Clemens. Nadat het gevaar was geweken, werden de kapotte accu’s van boord gehaald.
Met de schrik vrij
Clemens en Liesbeth zijn dus met de schrik vrijgekomen. Helaas zijn er ook verhalen waar dit niet het geval is. Het had niet veel gescheeld of het was anders afgelopen. “Die geur van rotte eieren ruik je alleen bij een kleine hoeveelheid zwavelstofsulfide. Bij hogere concentraties ruik je op een gegeven moment niets meer.” Om die reden wordt het gas ook wel een sluipmoordenaar genoemd.
In een situatie waar ze iets langer op het terrasje hadden doorgebracht, had het zomaar kunnen zijn dat ze bij terugkomst niets meer roken en nietsvermoedend de nacht door hadden gebracht in een kajuit met te veel zwavelstofsulfide, dat in afgesloten ruimtes ook nog eens heel snel kan oplopen. Clemens spreekt van geluk dat dit niet gebeurd is: “De volgende dag mocht ik twee nieuwe accu’s kopen, maar dat is altijd goedkoper dan je leven.”
Waar lag het probleem?
Inmiddels weet Clemens waar het probleem lag: “We trokken de accu’s telkens te leeg. Door te diep ontladen kregen de accu’s steeds een klap en konden de accu’s tijdens het laden de stroom niet meer kwijt.”
Sinds hun ervaring in 2021, hebben Clemens en Liesbeth wat ze een “accubeleid” noemen. “De accu laden we altijd helemaal op, zodat deze niet ontladen kan worden. We laden de accu ook op tijd bij. Verder checken we veel meer de staat van de accu: of de spanning te laag is en letten we op het stroomgebruik van onze apparaten.”
Tips voor de eigen boot
Vanuit zijn ervaring, deelt Clemens nog een aantal tips voor andere vaarrecreanten:
- Houd de accuspanning in de gaten.
- Let extra goed op bij gekke geurtjes en warmte.
- Denk niet meteen “het zal wel oké zijn” en blijf alert.
- Bij twijfel, laat het checken door een expert.
“Eigenlijk hadden we het kunnen weten dat iets niet goed zat, want we versleten accu’s van 300 euro binnen 3 jaar tijd,” vertelt Clemens ter afsluiting. “Dat is een groot verschil met vier jaar geleden: de accu’s die we toen hebben aangeschaft zijn nog in prima conditie.”
We willen Clemens van der Veld bedanken voor het delen van zijn ervaring. Foto boven van Clemens.
